Thailand 2018 Koh Mook

10 februari 2018 - Koh Muk, Thailand

28-01-2018

De dame van de receptie had keurig vervoer en een bootticket voor ons geregeld en na een snel ontbijt werden we opgepikt door een pick-up taxi. Onderweg pikten we nog een paar mensen op en daarna ging de reis naar de oude stad. Bij de pier die we een aantal dagen eerder al bezocht hadden, lag de boot al klaar. Dit keer hadden we een 'big boat', ofwel de gewone veerboot gereserveerd. De overtocht was mooi. Waar we van Phuket naar Lanta nergens land zagen onderweg, zag je hier overal mooie eilanden. Bij twee van deze eilanden maakten we nog een stop om mensen af te zetten. Na twee uur varen kwamen we aan bij de pier van Koh Mook en ook hier stonden de Tuktuks alweer klaar om iedereen naar zijn verblijf te brengen. 

Wij hebben tijdens onze hele reis stenen verblijven geboekt omdat ik niet zo van dieren (spinnen, hagedissen, schorpioenen, slangen, etc.) in mijn kamer houd. Op dit resort zijn maar twee stenen huisjes en een ervan is gelukkig voor ons. De rest van de huisjes zijn van bamboe met een buitendouche. Ons huisje is lekker ruim, maar wel meer basic dan het vorige. Mooier dan dat kon ook niet. Het restaurant van het resort is aan het strand. Het is ook volledig van bamboe, dat doet wel tropisch aan en zolang ik er alleen maar hoef te eten heb ik er totaal geen bezwaar tegen haha. Op het strand staan een aantal bamboe ligbedjes waar je gebruik van mag maken. Het heet hier Coco Lodge en het doet zijn naam volledig eer aan. Het terrein staat vol kokospalmen en af en toe valt er een kokosnoot naar beneden met een luide plof. Vallende kokosnoten zijn dodelijker dan haaien. Zo'n 150 doden door vallende kokosnoten per jaar tegen zo'n 12 door haaien. Ik kijk dus af en toe even naar boven om te zien of er kokosnoten in de boom hangen.

Na een lekker soepje in het restaurant bij het resort hebben we het eiland wat verkend. Eerst door het dorp gelopen en daarna langs de zuidpunt over het strand. Waar je bij al onze vorige verblijven op iedere straathoek een 7/11 had, vind je die hier dus niet. Alleen plaatselijke winkeltjes. 'S Avonds een restaurantje aan het strand aan de andere kant van het dorp opgezocht en daarna op tijd naar bed. Dat bed is het hardst van alle verblijven. We hadden al op internet gelezen dat je rekening moest houden met harde bedden, maar tot nu toe hadden we heerlijke bedden.

29-01-2018

Na een lekker ontbijt klaar voor een fietstocht over het eiland. De gratis fietsen waren al weg, dus hebben we er eentje gehuurd (zowel de gratis, als de huurfietsen zijn van het resort). Dat is niet duur en dan heb je wel een mountainbike met tig versnellingen.

We besloten eerst naar het mooiste strand van het eiland te fietsen. Overal zijn hier betonnen paden/weggetjes, dus dat ging prima. Auto's zijn er niet op dit eiland. Alleen scooters, tuktuks en fietsen. Het strand was echt het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien. Mooi wit zacht zand en aan weerszijden begroeide bergen. Het water is helder en blauwgroen van kleur. De temperatuur van het water is ook heel bijzonder, een aangenaam lauwwarm. We hebben er een tijdje in rondgedobberd en zijn toen verder gefietst richting een ander strand in het noorden. 

Onderweg vroeg een tuktuk chauffeur nog waar we naartoe gingen. We wezen aan wat het doel was en hij raadde het af per fiets daar naartoe te gaan. Daar waren alleen wandelpaden. Wij, eigenwijs, gingen het toch proberen. Het werd een zeer avontuurlijke tocht door de jungle. De paden waren inderdaad eigenlijk alleen maar geschikt om te wandelen, maar wij gingen door. Onderweg eerst belaagd door muskieten, snel van top tot teen ingesmeerd en weer verder. Ergens midden in de jungle nog een groep ruziënde apen tegengekomen. Ze duwden elkaar gewoon uit de bomen. Ook zitten hier dezelfde soort krekels als in de jungle op Java. Ze maken een bijna oorverdovend geluid. Af en toe zwelt het aan en dan is het weer zachter. Het lijkt ook of er groepen tegen elkaar om het hardst geluid maken.

Bij het eerste strand dat we tegenkwamen stond een verlaten restaurant, Coco Lodge 2. Geen eten of drinken dus, dat viel een beetje tegen. Het zweet liep in straaltjes van ons af. Gelukkig hadden we wel onze metalen flessen met water mee. Onze eindbestemming lag nog verder. Even doorfietsen dus. Uiteindelijk kwamen we bij het strand. Er was uiteraard verder niemand. We hadden wel zin in een verfrissende duik, maar het water stond zo laag dat het bij pootjebaden is gebleven. Aangezien er geen andere paden waren hebben we dezelfde weg terug genomen. Onderweg nog even gestopt om foto's te maken bij het verlaten restaurant. Het leek wel of er iemand woonde. Heel spooky. Toen we weer in de bewoonde wereld terecht kwamen hebben we snel ergens cola gedronken, daar waren we wel aan toe. 

We zijn langs ons huisje gereden en hebben de lamsacs opgehaald. Daarna weer naar het mooie strand gefietst en de rest van de middag daar gelegen tot zonsondergang. Onderweg nog bij een 'wegrestaurant' (Hilltop Restaurant) gegeten met goede beoordelingen en het was ook werkelijk weer formidabel. Erg grote porties ook (daar waren we na onze fietstocht ook wel aan toe).

30-01-2018

Vandaag een half-day boattrip geboekt. Daarom eerst uitgeslapen en rustig ontbeten. Wat geschreven en gelezen en toen onze spullen bij elkaar gepakt. Daarna een jongen gevolgd die ons naar de boot bracht. Deze lag aan het einde van de pier. Het was weer een mooie houten longtailboat, deze keer met banken in de lengte en een huif met dak tegen de zon. We waren met zes volwassenen en twee kleine kinderen, een leuk klein groepje. De tocht ging eerst richting het mooie strand. Iets naast het strand zijn rotsen en hier gingen we voor anker om te snorkelen. Slawek en ik namen ieder een reddingsvest als drijver en boei mee. Vanaf ons duikschip hadden we gezien dat het ineens heel druk met boten kan worden bij een snorkelplek. Die boten zien je echt niet als er alleen een hoofd met een snorkel boven water uitsteekt. 

Nadat we ruim de tijd hadden om heerlijk rond te dobberen gingen we weer aan boord en op weg naar de Emerald Cave. Dit is een grot waar je door kunt zwemmen en midden in de rotsen kom je dan uit op een open plek met een strand. Iedereen moest zijn reddingsvest aan doen. De kleintjes mochten mee op de kano die achter onze boot hing gedurende de trip. De volwassenen zwommen door de grot. Heel bijzondere ervaring. De kapitein peddelde de kano en had een lamp op zijn hoofd. Zo konden we de binnenkant van de grot bekijken. Hij was op sommige plekken heel hoog met hier en daar mooie druipsteenformaties. Ook leven er vleermuizen in de grot. Halverwege zwommen we een stukje in het donker. Net hier kwamen we allemaal stukken en slierten waterplanten tegen (en misschien nog veel engere dingen, maar dat wil ik niet weten). Aan het einde van de tunnel werd het licht en kwamen we uit op een prachtige 'binnenplaats' tussen hoge rotsen. De bodem bestond uit zacht zand en de rotsen waren mooi begroeid. Na even rondgelopen en foto's gemaakt te hebben was het tijd om weer terug te zwemmen. Er waren nog best veel tegenliggers die na ons de grot kwamen bezoeken. Buiten de grot zagen we waar die vandaan kwamen; in plaats van twee bootjes toen we aankwamen, lagen er nu wel een stuk of zes.

We voeren verder naar een afgelegen strand. Hier waren we wel de enige boot en hadden we het strand voor ons alleen. Ik heb zelf nog even gesnorkeld, maar het was hier minder mooi dan op de eerste plek. Na een uurtje was het weer tijd om verder het eiland rond te gaan. We kwamen nog langs het strand waar we gisteren naartoe gefietst zijn. Op de rotsen ernaast zaten allemaal apen.

Thuis even onder de douche en daarna een free Bike meegenomen om naar ons favoriete restaurantje ( Perfect bar and restaurant) aan het strand te gaan. De free bikes bleken aanzienlijk minder van kwaliteit te zijn dan de verhuur fietsen. Van Slaweks fiets deden beide remmen het niet en van die van mij deed een het niet en de ander sloeg meteen vast als ik hem gebruikte. Dan maar langzaam fietsen, gaat altijd sneller dan lopen. Nog bijna aangereden door een tuktuk, maar we hebben het gered. De eigenaar van het restaurant herkende ons en was blij ons te zien. Na een verrukkelijke maaltijd weer naar het 'centrum' van het dorp gefietst, fietsen ergens neergezet en rondgelopen. De fietsen, zelfs de huurfietsen, hebben geen slot. Je zet ze ergens neer en hoopt dat ze er nog staan bij terugkomst. Tot nu toe ging dit goed.

Op de terugweg reed Slawek in het donker over een slang die de weg over wilde kruipen. Ik reed er achteraan en aan de vorm van de kop en de reactie van de slang te zien was het een forse python. 'Ja, ik kon hem niet meer ontwijken', was zijn reactie en dus was het hobbeldebobbel met beide banden er overheen. Ik schrok even, maar moest daarna heel erg lachen. Dit is dus een van de redenen dat ik niet in bamboehutjes verblijf in de tropen. Het was zo ongeveer naast ons resort dat het gebeurde. We zouden nog gaan lopen, maar zijn maar even op onze veranda gaan zitten. Op de veranda wat info over slangen opgezocht. Het kan ook een kingcobra zijn geweest....brrrrrr.

31-01-2018

Als eerste heeft Slawek even twee free bikes uitgezocht die het minst slecht waren. Strand en snorkelspullen ingepakt en op het stalen ros. Na een royaal ontbijt bij een restaurantje verderop aan zee, gingen we op weg naar het mooie strand (Charly Beach). Fietsen geparkeerd en als eerste een kano gehuurd met een droogtas erbij. De meeste van onze spullen konden we achterlaten bij het verhuurhutje en met alleen onze snorkelspullen, zonnebrillen, hoeden en camera gingen we de zee op. Uiteraard met een reddingsvestje aan. Alle reddingsvesten die we tot nu toe gebruikt hebben, waren vrijwel nieuw en mooi fel van kleur, zo ook deze. Erg belangrijk als je met twee man ergens gaat snorkelen. We hebben onze kano ergens een strandje op gesleept en voor de zekerheid alles wat we achterlieten aan de kano vastgebonden voor het geval dat er nieuwsgierige apen rondliepen. De plek was prachtig en er waren veel vissen te zien. Helaas waren er ook veel netelcellen in het water en dat voelt niet fijn. Kano weer ingestapt en verder gevaren naar de snorkelplek waar we ook geweest waren met de halve dagtocht. Ook hier de prachtigste vissen, maar ook weer netelcellen. Bij deze snorkelplek is geen strand en is het meteen diep, dus hadden we de kano aan een boom die half in het water lag vastgebonden. Om in de kano te komen, moesten we dus eerst op die boom klimmen. Dat ging gelukkig makkelijker dan ik dacht, we blijken toch enigszins lenig te zijn haha.

De netelcellen zij volgens mij afkomstig van stukgevaren kwalletjes. De longtailboats hebben namelijk een platte bodem en de langstaart schroef ligt net onder het oppervlak in het water. Hier leven over het algemeen ook de meeste kwallen (en wordt de schroef een soort kwallenstaafmixer). Bij een normale boot worden de meeste kwalletjes door de stroming van het water rondom de boot wel weggedreven voordat ze bij de schroef zijn.

Verder gekanood naar de Emerald Cave. Het was nu hoog water en je zag de ingang bijna niet. Toch kwamen er mensen uit gezwommen en gingen er ook mensen in. Ik was blij dat wij er met laag water ingegaan zijn. Nu had er ook geen kano naar binnen kunnen varen, de ruimte boven het wateroppervlak was hooguit dertig centimeter bij de ingang. We besloten weer terug te roeien naar het strand, ondertussen genietend van de overweldigende rotspartijen die hier uit het water verrijzen. Echt prachtig!

Eenmaal terug op het strand de Lamsacs gevuld en lekker in de schaduw gelegen. Rond lunchtijd naar het Hilltoprestaurant gefietst en genoten van een Thaise curry. Bij dit restaurant krijg je daar het vlees van een halve kip doorheen, echt super. Daarna weer op het fietsje naar het strand. Wat kan het leven toch heerlijk zijn.

Vlak voor zonsondergang op naar het dorp. De fietsen leken redelijke remmen te hebben, maar om bij het strand te komen moet je eerst een berg over (op de top ligt Hilltoprestaurant). Bij de berg op met een eenvoudige fiets zonder versnellingen is al wat minder, maar er vanaf met een fiets met slechte remmen is geen goed plan. Ik reed bijna in volle vaart onze afslag voorbij, terwijl ik de remmen in kneep tot het einde met veel gepiep. Ik durfde eigenlijk de bocht niet te nemen, maar deed het toch. Op goed geluk met de hoop dat er geen tegenligger aan zou komen. Die was er gelukkig niet en zo kwamen we heelhuids weer in het dorp aan.

01-02-2018

De laatste dag hier op Koh Mook. We hebben niets op het programma, maar besluiten  weer twee free bikes in ons tuintje te zetten voordat we gaan ontbijten. Na het ontbijt de strandspullen weer ingepakt en de berg over naar het strand. We gaan dit keer rechtsaf het strand op. Hier zijn wat meer rotsen en kunnen we tussendoor nog wat snorkelen. Het is een heerlijke stranddag geworden met uiteraard weer een ritje de berg op en af tussendoor om te eten. Aan het einde van de dag besloten we iets eerder richting ons huisje te gaan om nog in het licht een heerlijke cocktail te drinken bij ons favoriete restaurantje. We maakten vaart om de berg op te gaan en ineens moest ik remmen omdat er een scooter uit een zijpad kwam. Daarna zette ik weer kracht en hoorde ik een luide knak. Vervolgens kon ik trappen wat ik wilde, maar de fiets had geen krachtoverdracht op het wiel meer. De ketting was nog heel en zat er om, maar de fiets was onbruikbaar. Ik ben weer terug naar het strand gelopen en heb met fiets en al een Tuktuk moeten nemen naar CocoLodge. Slawek fietste altijd voor mij uit en had eerst niet in de gaten wat er achter hem gebeurde. Pas veel later kwam hij ook terug en daarna moest hij dus voor de tweede keer de berg op en af.

Wat een gedoetje, zo'n fiets in een Tuktuk. De beste chauffeur had hem er plat in gelegd met het voorwiel aan de achterkant eruit hangend. Het stuur met mandje bungelde aan de zijkant. Ik kon er nog net naast zitten. Gelukkig was zijn stuurmanskunst groot en zigzaggend tussen wandelaars en stilstaande scooters door (die we soms net aantikten.....) kwamen we bij CocoLodge aan. Hij zette mijn fiets nog keurig binnen de poort. Ondertussen was het al te laat om bij daglicht nog ergens te komen, dus hebben we rustig aan gedaan met douchen etc. en zijn we daarna wandelend naar ons favoriete restaurantje gegaan. Slawek ziet tegenwoordig in alles wat in het donker op het pad ligt en langwerpig is een slang. Gelukkig heb ik altijd mijn zaklampje mee om te kijken wat het is.

02-02-2018

De reisdag. Via ons resort konden we vervoer naar de boot, de overtocht en vervoer naar het vliegveld in Trang regelen. De 8:00 boot was de goedkoopste en dan waren we zeker op tijd in Trang om het vliegtuig te halen. Om 7:30 werden we met de Tuktuk opgehaald en naar de haven gebracht. Hier lag voor de verandering een............vissersboot klaar. Langs de kanten was een smalle bank rondom. We zaten eerst nog best ruim, maar er kwamen maar mensen aan boord stappen. We moesten steeds verder opschuiven. In het midden van het schip stonden de grote kunststof visbakken, waardoor je je voeten niet goed kwijt kon. Gelukkig duurde de overtocht maar drie kwartier. Aan de overkant aangekomen moesten we eerst wachten op ons vervoer. Er kwamen twee busjes aanrijden, maar hier mochten de mensen die naar Trang AirPort moesten niet in. Er kwam een pick-up truck aanrijden. We mochten onze koffers achterin de bak leggen en we vroegen ons af hoe wij verder vervoerd zouden worden. Er zou toch nog wel een busje komen? Nee dus; we mochten plaatsnemen tussen/op de bagage in de bak. Waar ik me aan het begin van de vakantie nog druk maakte om een defecte gordel in een taxi, zat ik nu helemaal los tussen de bagage in de laadbak van een pick-up truck! En we reden niet rustig aan, maar gewoon tachtig km per uur. 

Het vliegveld van Trang ligt voor de stad Trang zelf, maar we gingen eerst naar het treinstation in de stad. Daar moesten we overstappen in een pick-up taxi met bankjes en een dakje erboven. Dat was geen overbodige luxe, want het zonnetje brandde ongenadig. We vervolgden onze reis, maar deden eerst nog het busstation aan. Daarna eindelijk naar het vliegveld. Het bleek een klein vliegveld te zijn, waar het vrij onduidelijk was wanneer welk vliegtuig zou vertrekken of landen. We hoopten nog dat we een vliegtuig eerder zouden kunnen nemen, maar dat was niet mogelijk (we waren om 11:00 aanwezig en zouden pas 15:00 vliegen. Slawek dacht dat dit 14:00 was).

Tijdens het wachten een heerlijke ijskoffie genomen met pandancake erbij. Zo kwamen we de tijd wel door. Uiteindelijk konden we inchecken, maar moesten we nog een tijd wachten voordat we gingen boarden. Dat gebeurde uiteindelijk twintig minuten later dan dat het vliegtuig zou vertrekken. Daarna moest natuurlijk iedereen nog plaatsnemen in het vliegtuig (op zo'n klein vliegveld natuurlijk met de good old trap erin).

Op naar Bangkok! De vlucht verliep verder voorspoedig, dus na ongeveer een uur kwamen we op het nationale vliegveld van Bangkok aan. Hier namen we de shuttlebus naar het internationale vliegveld. Helaas zat de bus al helemaal vol toen we instapten, dus werd het een uur lang staan en de koffer in bedwang houden (die mooie roze op vier wieltjes). Het inchecken en boarden om naar Qatar te gaan verliep allemaal wel volgens plan, maar toch vertrokken we later. Hierdoor kwamen we ook later in Qatar aan. Dat bleek zo zijn voordelen te hebben, want iedereen die op doorreis was mocht door een tussendeur en hoefde niet meer door de douane etc. Na een half uurtje zaten we al in het vliegtuig naar Amsterdam. Het eten onderweg (tijdens beide vluchten) was helaas niet echt lekker, maar het was eten en er was niets anders........Wat een tegenvaller na het heerlijke eten op de heenreis!

Op Schiphol werden we bij het verlaten van de aankomsthal nog aangehouden door de douane. Die wilde graag in onze koffers kijken. Prima, wij hadden niets te verbergen: geen flessen met drank, geen flessen met parfum, geen nep merkkleding, geen opgezette krokodillen of slangenleren laarzen. Alleen wat kleine schelpjes van het strand, maar we hadden op de douanesite gelezen dat we die mee mochten nemen. We vertelden dit aan de medewerker en zonder ook maar een koffer te openen mochten we de controleruimte ook weer uit.

Na de schuifdeuren stonden mijn ouders al op ons te wachten. Vesten uit de koffer gehaald en aangetrokken en snel naar de auto. Onderweg reden we nog door een flinke sneeuwbui. Wat een klimaatschok!

Na zo'n achtenveertig uur reizen werden we veilig thuis gebracht.