Thailand 2018 Liveaboard

Khao Lak, liveaboard

14-01-2018

Om half zes werd ons verteld dat we pas om zeven uur naar de boot zouden vertrekken. Even wachten dus. Nu hadden we nog de tijd om een roestvrijstalen waterfles te kopen. Deze is van Trash Heroes, die zich ervoor inzet om het gebruik van plastic flessen te verminderen. Bij de duikschool kan je onbeperkt vullen en ook aan boord kon je die vullen. Dat vonden wij wel een goed doel om te steunen. Iets voor zeven uur kwam er een vrachtwagen aanrijden met een open laadbak met een huif erboven. Aan de zijkanten waren banken gemaakt. Onze koffers en tassen (het merendeel van de andere gasten bestond uit backpackers) werden in het midden gelegd en wij zaten dus aan weerskanten. De duikgidsen zaten aan de achterkant met hun voeten op de treeplank. We reden gewoon met 80km per uur over binnenwegen naar de boot. Best wel spannend. Bij de boot aangekomen moesten we onze schoenen/slippers/sandalen inleveren. Deze waren niet toegestaan aan boord. We mochten allemaal plaatsnemen op het achterdek en het personeel bracht onze koffers en tassen aan boord. We kregen een uitleg over de regels aan boord en daarna mochten we onze gang gaan. Ondertussen waren we al gaan varen en werd ons aangeraden een zeeziektepil te nemen als je niet zeker wist hoe je lichaam zou reageren. Er waren meer dan genoeg aan boord. Ook was er thee en koffie en uiteraard water aanwezig en er stond een grote pot overheerlijke koekjes die gedurende de reis steeds bijgevuld zou worden. Er werd deze avond nog een heerlijk buffet met rijst, groent en verschillende soorten vlees in saus geserveerd. Na kennis gemaakt te hebben met een aantal reisgenoten zijn we naar onze hut gegaan.

De hutten waren allemaal tweepersoons met een stapelbed dat nog verrassend ruim was. Bij je hoofdeind had je nog ruimte om wat spullen neer te zetten en ook bij het voeteneind was er nog een brede plank om iets neer te zetten. Onze koffer paste precies naast het onderste bed. Alle hutten hadden airconditioning en per bed ook een ventilator. De schepen zijn hier allemaal iets schuin opgebouwd, waardoor ook ons bed schuin liep. Het hoofdeind hoger dan het voeteneind. De w.c.'s waren tevens douche en badkamer ineen. Nadat we hier gebruik van gemaakt hadden zijn we gaan slapen. Dat viel nog niet mee. De zee was erg ruw en we moesten nog zes uur varen naar onze bestemming. Gelukkig had ik besloten om de zeeziektepil te nemen en werd ik niet ziek, maar veel geslapen heb ik ook niet.

15-01-2018

De eerste duikdag. Om zeven uur werden we gewekt en om half acht was de briefing. Eerst werd verteld hoe het duiken op het schip in zijn werk zou gaan en daarna werd de duikstek beschreven, wat we er konden zien en waar we op moesten letten. Wij werden in team 1 ingedeeld met Kate als gids. Ook werden we in groep 1 ingedeeld, wat inhield dat we meteen na de briefing naar het duikdek (een verdieping lager, waar ook onze hut was) moesten gaan om onze duikpakken en duiksets aan te trekken. Het was wat krap, maar allemaal wel te doen. Zodra iedereen klaar was, moesten we achterop het duikdek gaan staan. De kapitein kon dan via een camera zien dat we er klaar voor waren. Hij voer dan precies langs de divesite en wij moesten vlak achter elkaar vanaf een nog net iets lager duikplateau van boord springen. In het water aansluiten bij je groepje en afdalen maar. 

Ons groepje bestond uit vijf personen en onze gids. We heetten 'team nitrox' . Een man uit Denemarken en wij hadden al een nitrox-certificaat. Een meisje uit Colombia en een jongen uit Australië deden tijdens deze trip de nitrox-cursus. Iedereen van onze groep had al een advanced brevet, dus we konden meteen de diepe duiken maken (er waren in andere groepen ook mensen die de advanced cursus tijdens de trip deden). De duiken verliepen verder soepel. Het water was kraakhelder en de mooiste vissen zwommen om ons heen. Zoals de titel van dit stukje al aangaf, zijn we deze trip begonnen bij de Similan eilanden. Dit zijn zeven eilandjes in de Andamanzee. Het geheel is een beschermd natuurgebied. Je mag er per boot naartoe, maar je kunt er niet overnachten. Vandaar de liveaboards die er naartoe gaan. De eilandje lijken te bestaan uit op elkaar gestapelde reuzenstenen. Ze zijn wel mooi begroeid met bomen en struiken. Ook onderwater zie je deze reuzenstenen terug. Ze vormen hier en daar mooie doorgangen waar je doorheen kunt duiken. Op andere plekken groeien mooie koralen en iedere habitat heeft weer zijn eigen bewoners. Zo hebben we haaien, barracuda's, travelli's, murenes, een schildpad en octopussen gezien, maar ook mooie slakjes en minikreeftjes. Uiteraard de schattige clownvisjes in de anemonen en nog vele andere prachtige vissen boven het rif.

Na de duik lekker eten, even rusten en klaarmaken voor de volgende duik. Zo ging het deze dag vier keer met als laatste duik een nachtduik. Wij zijn gek op nachtduiken, want dan komen er weer heel andere dieren tevoorschijn die overdag in een hollletje of onder het zand liggen. Op de duikstek waar de nachtduik was, komt ook het luminescerende plankton voor. Dit plankton geeft licht als je het verstoort. Op een gegeven moment moesten we onze lampen verduisteren en heel veel bewegen. Het effect was een prachtige regen van lichtjes. Er leuk om mee te maken.

16-01-2018

Deze dag werden we om 6:00 gewekt en was om 6:30 de briefing en daarop volgend de eerste duik. Ook deze dag weer vier duiken. 'Dive, eat, sleep, repeat' is de slogan van deze duikorganisatie en die maken ze waar. De kok en haar hulp werken de hele dag hard in de kleine scheepskeuken van ongeveer twee vierkante meter. Op twee gaspitten koken ze complete buffetten voor zevenentwintig man (twintig gasten en zeven gidsen). Na ieder duik stonden er heerlijkheden voor ons klaar, erg knap hoe ze dat deden.

Ergens tussen de duiken door werden we met een rubberbootje naar een strand gebracht. Hier mochten we ongeveer 1,5 uur doorbrengen. Het strand was superzacht, het voelde aan als poeder. Heerlijk aan je blote voeten. Op het eilandje was ook een uitkijkpunt dat je kon beklimmen. De route ging tussen de bomen door en vervolgens over de reuzenstenen. Waar deze vanaf zee mooi glad en rond leken, bleken ze zeer ruw en pijnlijk aan je blote voeten (want sandalen ingeleverd bij vertrek). Na een kruipdoor-sluipdoor route over en onder de stenen kwamen we bij een reuzensteen met een prachtig uitzicht over het stand en de baai. Het was pijnlijk, maar wel de moeite waard.

17-01-2018

Onze laatste dag aan boord. Ook deze dag weer om 6:00 op om ons voor te bereiden op de laatste drie duiken. Na iedere duik maakten we een safetystop van vijf minuten op vijf meter. De gids liet dan een boeitje op, zodat de kapitein al ongeveer kon zien waar hij uiteindelijk naartoe moest. Tijdens de stop zwommen we vaak nog een stukje verder van het eiland waar we op dat moment doken. Zodra we boven waren gaf de gids het teken dat we opgepikt konden worden. De schipper voer dan vlak bij ons langs, om vervolgens een vreemde draai met het achterschip te maken, zodat we ons vast konden grijpen aan het schip. Voor wie niet dichtbij genoeg was om het schip te pakken, werd er een lijn met een drijver uitgegooid. Je moest jezelf dan via het touw naar het schip trekken. Bij het duikplateau waren twee trappen aanwezig. Het plateau was bijna op zeeniveau, dus hoefde je niet ver omhoog te klimmen. Tijdens het aan boord klimmen hielden de Thaise duikhulpen je fles vast en daarna begeleidden ze je naar je plaats.

De laatste duik van deze dag was niet bij de Similan eilanden, maar een wrak van een gezonken zinkmijn op zee. Dit wrak lag wat meer naar de kust van het vasteland. Het wrak wordt door de vissen gebruikt als beschutte kraamkamer. Hier en daar kon je elkaar soms slecht zien door de hoeveelheid vis die om je heen zwom. Ook komen hier de honingraat murenes voor, deze hebben een prachtige tekening op de huid.

De laatste duik was maar een half uur, terwijl ik wel uren op deze prachtige plek had willen doorbrengen.

Eenmaal aan boord was het werken geblazen om al onze spullen te spoelen en vervolgens naar het zonnedek te brengen om nog wat te drogen. Vlakbij de haven alles inpakken en toen was het alweer tijd om aan wal te gaan. Daar stonden taxibusjes klaar om ons naar het duikcentrum te brengen. Hier aangekomen werden we heringedeeld naar plaats van volgende bestemming: Khao Lak of Phuket. Wij hadden vooraf al voor Phuket gekozen omdat daar vandaan de veerboot naar Koh Lanta vertrekt. Onderweg had ik daar een beetje spijt van, want wij waren de laatste gasten die afgezet werden bij hun hotel. Over 44 km hebben we vijf uur gedaan, want het verkeer stond ook nog eens overal shocking vast.