Thailand 2019, Ko Lanta (deel 1)

19-01-2019
Na een lekker ontbijt bij een restaurantje dat bijna naast ons in de straat is, gaan we ons verblijf en de omgeving ontdekken. Naast ons huisje is een soort restaurant van ons verblijf. Je kunt er alleen ontbijten en lunchen. De hele dag kun je er gratis koffie, thee en water krijgen. Ook staat er vaak een of ander bijzonder drankje dat je zo mag pakken. Bijvoorbeeld heet water met citroensap en verse gember. Klinkt misschien wat gek, maar is wel verfrissend. Verder staat er kokosmelk, amandelmelk en koemelk. 

Er is hier ook een TrashHero vulpunt bij ons verblijf. TrashHero probeert het gebruik van plastic terug te dringen door stalen flessen te verkopen die je bij vulpunten gratis kunt vullen. Vorig jaar hebben wij al zo'n fles gekocht voordat we mee gingen op de liveabord. Op Koh Lanta heb je verdeeld over het eiland meerdere vulpunten. Ons verblijf gebruikt ook alleen maar metalen en bamboe rietjes. Er staan bekers en glazen die je kunt gebruiken voor je thee, koffie en water. Onderin de kast waar alles op staat, staan bakken waar je de afwas in kunt doen. Iedere ochtend staat alles weer schoon klaar voor gebruik.
Handdoeken worden hier ook niet standaard iedere dag allemaal vervangen (in totaal heb je wel acht grote en kleine handdoeken per huisje) , maar je kunt ze omruilen wanneer je maar een schone nodig hebt. 
Ons verblijf ligt aan een zijstraatje van de hoofdweg van Ko Lanta. Het is een betonweggetje en als we naar links gaan zijn we na ongeveer 50 meter op het strand. Gaan we naar rechts, dan staan we na ongeveer 100 meter bij de hoofdweg. 

We hebben tijdens het ontbijt contact gehad met de duikschool en om één uur worden wij en onze duiktas opgehaald en naar de duikschool gebracht. We hebben pindakaas, pepernoten en een chocoladeletter meegenomen en deze worden blij in ontvangst genomen door Lisa, de eigenares. We gaan even zitten voor een praatje, vullen de verplichte formulieren in en spreken af dat we de volgende dag meegaan om te duiken. Hin Bida en Bida Nok staan op het programma. Dit zijn twee eilandjes met meerdere duikplekken er omheen. Het is er niet heel diep en er is bijna nooit stroming. Een goede plek om te beginnen.

Wanneer we weer teruggebracht zijn, gaan we deze dag eerst naar links vanaf ons verblijf en maken een lekkere strandwandeling. Het strand heeft hier heel fijn zand, het is zelfs niet hinderlijk als het per ongeluk in je sandalen of slippers komt. Tijdens een strandwandeling overdag lopen we meestal op blote voeten, maar 'avonds dragen we wel iets aan onze voeten. Je wilt toch niet met je blote voeten op een krabbetje staan dat je in het donker niet gezien hebt en die heb je hier veel. Ze graven holletjes in het harde zand, waar het juist prettig loopt. Het uitgegraven zand leggen ze in kleine bolletjes om het holletje, vaak in mooie sterpatronen. Dit is overdag heel leuk om te zien. De krabbetjes zijn overigens in totaal maar hooguit een centimeter groot en niet eng. Als ze overdag voor je voeten wegschieten, zijn het net kleine pluisjes die over het strand waaien.
Na de wandeling gaan we op een zitzak onder de overkapping bij het zwembad zitten. We blijven hier tot de schemering en gaan dan na een lekkere douche rechtsaf naar de hoofdstraat om er heerlijk te eten bij een van de vele restaurantjes.

20-01-2019
Om half acht worden we opgehaald door de pick-uptaxi van onze duikschool. Na een paar minuten arriveren we bij het steegje dat naar de steiger van de boot leidt. Op de steiger moeten alle slippers en sandalen in een bak gedaan worden. Hier in Thailand loop je op een duikschip altijd op blote voeten. Om op het schip te komen, moeten we eerst over een ander schip, maar dat is gelukkig niet moeilijk. Eenmaal op ons eigen duikschip krijgen we een korte uitleg over de regels op het schip. Daarna gaan we naar het duikdek om onze set op te bouwen. 
Onze gids Iep heeft de tassen met onze spullen al bij onze flessen gezet. Iedereen krijgt een eigen tas van de duikschool met zijn naam eraan. Hierin worden je spullen van en naar het schip gebracht. Als je meerdere dagen meegaat, blijven je spullen aan boord. Iep helpt ons met alles en ruimt de tassen op. Dan is het tijd om te ontbijten. In het droge deel van het schip in de kajuit, staat een ontbijt bestaande uit: brood, beleg, yoghurtjes, roerei, worstjes en komkommer en tomaat klaar. Koffie en thee kun je zelf maken met heet water en er staat ook altijd electrolietenmix klaar. Dit is water waarin poeder met zouten en suikers en een smaakje is opgelost. Het smaakt als oranje limonade en het vult je vochtgehalte heel snel weer aan. Tijdens het duiken verlies je namelijk veel vocht door het ademen van de droge perslucht door je mond. Hier in de tropen verlies je natuurlijk ook nog eens extra vocht door het zweten vanwege de warmte.
Op het bovendek staat nog een grote koelbox met frisdrank om tussendoor je vocht aan te vullen.

Na een vaartocht van ongeveer een uur en drie kwartier zijn we bij de eerste duikstek. De hoorn van het schip geeft aan wanneer het tijd is om naar het duikdek te gaan. We wringen ons in onze wetsuits (die krimpen altijd als je ze een tijdje niet hebt gebruikt,........toch?), doen onze sets om en springen vanaf het duikplatvorm.
Iep leidt ons rustig rond in de mooie onderwateromgeving. Het is op deze duikstekken niet echt spectaculair qua koralen en dergelijke, maar je hebt hier wel altijd grote scholen gele vissen die als zwermen spreeuwen in mooie formaties zwemmen. Hier en daar zwemt er een verstekeling tussen die ook dankbaar gebruik maakt van de veiligheid van de groep. Er was ons wel verteld dat er zwartpuntrifhaaien en sepia's gespot waren tijdens eerdere duiken. We kijken naar ze uit, maar zien er geen. Na een fijne eerste duik komen we weer aan boord.

De flessen worden gevuld met slangen vanaf het plafond. Heel handig zo'n systeem. Je hoeft niet met de flessen te sjouwen. Het schip vaart tijdens onze oppervlaktetijd naar de tweede duikstek. Wij drinken ondertussen wat op het bovendek en na een uurtje gaat de scheepshoorn weer.
Meteen aan het begin van de tweede duik zien we de zwartpuntrifhaaien! Het zijn er een stuk of vier en ze maken ieder hun eigen rondje boven het rif. We blijven een tijdje hangen en zien ze een aantal keren voorbij komen. Prachtige dieren!
Wanneer we weer verder gaan, komen we een groepje van zes sepia's tegen. Ze zwemmen als een school voorbij en zijn net iets te ver weg, maar we hebben ze gezien. We genieten van de andere dieren die we tegenkomen op een deel van het rif dat wel mooi begroeid is met koraal en anemonen. Uiteraard zijn er de anemoonvissen (Nemo) in verschillende variaties, kreeftjes, slakjes, koraalduivels, een schorpioenvis, papegaaivissen en nog vele andere prachtige dieren. Tussen al dit moois zien we ineens een mooi getekende murene zonder woning. Hij is ongeveer een meter lang en probeert bij ieder holletje in het rif dat hij tegenkomt of hij erin past. Leuk om te zien. Wanneer we weer oog voor de rest van de omgeving hebben, zien we ineens een stel parende sepia's! Rond deze tijd komen ze naar dit rif om te paren, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je ze ook te zien krijgt. Wij hebben vandaag geluk!
Na de tweede duik is er een heerlijke Thaise lunch. Op de terugvaart liggen we lekker op het dek te doezelen op de matrasjes die daar liggen en voor we het weten zijn we weer in de haven. Onderweg is besloten dat we de volgende dag bij Hin Daeng en Hin Muang gaan duiken. Deze duikstekken liggen ver weg op vier uur varen. Daarom wordt er samengewerkt met een andere duikschool die een snelle boot heeft die er twee uur over doet. Dit houdt wel in dat vandaag al onze spullen van boord moeten. We helpen om alle tassen bij de weg te krijgen en worden daarna weer keurig bij ons verblijf afgezet. 
We zijn wel toe aan wat relaxen en lezen bij het zwembad.

21-01-2019
Deze ochtend worden we om zeven uur opgehaald en rijden richting de duikschool. Hier pikken we nog twee mensen op en we rijden verder naar het zuiden. Normaal varen we vanaf de haven in het noorden, maar de duikstekken van vandaag liggen zuidelijk van Ko Lanta, dus het is niet vreemd dat we die kant op rijden. Onderweg pikken we nog twee gasten op en dan is de auto ook echt tjokvol. We zijn dus met zes gasten, drie gidsen, van iedereen een duiktas en nog een extra tas van een gast die bij de boot zal aansluiten en vier flessen nitrox. We rijden ver naar het zuiden en slaan dan ineens ergens af. Daar moeten alle spullen in een bus geladen worden die ons verder naar het strand (!?) rijdt.
We blijken via een drijvende steiger aan boord te moeten gaan. Steiger klinkt heel wat, want het zijn grote drijvende plastic blokken die je in elkaar kunt schuiven. Een soort reuze-duplo. Deze blokken dobberen met ieder golf op en neer en zakken bij iedere stap iets weg in het water, zodat je zelf ook een golfbeweging in de steiger maakt. Het is net of we meedoen aan wipe-out, maar dan met een duiktas en een rugzakje met droge spullen. We komen gelukkig droog aan boord.

Het blijkt geen snelle boot te zijn, maar omdat we zo ver zuidelijk zijn gereden met de auto doen we er iets langer dan twee uur over om bij de duikstekken te komen. De eerste is Hin Daeng. Er staat een sterke stroming en tijdens de briefing vertelt Iep ons dat we de afdaling via de boei moeten maken. Die boei is ook het enige dat de duikstek markeert. Er steekt hier geen rots boven het water uit. 
Wanneer de hoorn gaat maken we ons klaar voor de duik en springen het water in. We moeten ons gelijk vastgrijpen aan het touw dat in het water was gegooid om niet ergens in Maleisië te eindigen. Wat een stroming! Dit touw is verbonden met de boei en we trekken ons er naartoe. Om bij het touw te komen dat naar de bodem leidt moet je het andere touw heel even loslaten en flink zwemmen. Gelukkig is er een andere duiker die de oversteek net heeft gemaakt en kan ik me aan hem vastgrijpen. Best wel eng. We beginnen aan de afdaling, maar al snel geeft Slawek aan dat hij even wil stoppen. Ik dacht dat hij moeilijk kon klaren, maar later vertelde hij dat hij zijn ademing niet onder controle kon krijgen. Op dit soort momenten komt af en toe naar voren dat hij nog niet helemaal fit is en daardoor wat langer de tijd nodig heeft als situaties meer spanning opleveren.

De duik is zwaar, we moeten best lange stukken tegen de stroming in ploeteren. Dat kan nu eenmaal niet anders op deze plek. Er is ook besloten om hier nu te duiken omdat de stroming de volgende dagen nog sterker zal zijn vanwege de volle maan die ook nog eens bloedmaan is. De reden dat we hier wel graag naartoe gaan is dat er heel veel zachte koralen in vele kleuren groeien. Echt schitterend om te zien. Helaas heb ik vanwege de nu al sterke stroming wat weinig oog voor de omgeving. Na krap drie kwartier gaan we weer via een ander touw omhoog. Wanneer we als wasgoed in de wind hangen te wapperen aan het touw tijdens de safetystop,  gebaart Iep ineens dat er iets te zien is: een walvishaai komt ons in de diepte voorbij zwemmen! Er hangen helaas andere duikers onder ons aan het touw te wapperen, waardoor er veel luchtbellen zijn en het zicht wordt belemmerd. Maar we hebben een walvishaai gezien voor de eerste keer!

Tijdens de oppervlaktetijd varen we naar Hin Muang. Gelukkig is daar vrijwel geen stroming en we maken er twee prachtige duiken. Het zachte koraal is werkelijk sprookjesachtig en heeft alle kleuren tussen paars en wit en daarnaast is er nog een rozige variatie. Tussen deze zachte koralen in heb je ook de harde varianten in vele soorten en maten. Ontelbare soorten dieren hebben een plekje om te leven gevonden in deze wonderschone omgeving. Zo leven hier  bijvoorbeeld hele grote zeekomkommers met zwarte voetjes. Ze lijken hele grote dikke rupsen van wel zo'n tien centimeter dik en tussen de zestig en zeventig centimeter lang. Dat wat ik voetjes noem zit aan de kop en eigenlijk zijn het een soort tentakels heb ik gelezen. Ze zijn verder beige van kleur en hebben een regelmatige tekening van bruine vlekken en zwarte stippen. Ze scharrelen wat tussen de koralen door en lijken continu iets van de rotsen te eten (algen o.i.d.). Ik vind ze fascinerend om naar te kijken. Er zwemmen hier ook vele  vissen in alle soorten en maten en vooral ook in vele kleuren. Het is net of je in een groot aquarium zwemt. Dit zijn wel de mooiste duiken tot nu toe. Helaas komt er ook aan hele mooie duiken een einde. Aan boord spoelen we al onze spullen en hangen de pakken te drogen. Daarna is het tijd voor een Thaise lunch en lekker genieten aan dek.

Omdat we drie duiken hebben gemaakt is het al een uur of zes als we bij het strand waar we aan boord gegaan zijn aanbelanden. Het is laag water, dus het schip kan niet tot de drijvende steiger varen. Alle duikspullen worden in een klein houten motorbootje geladen en daarna moeten we zelf een voor een in het bootje plaatsnemen. Nadrukkelijk worden er aanwijzingen gegeven wie wanneer aan welke kant moet gaan zitten om het bootje niet om te laten slaan. Toch hangen we af en toe tot aan de rand van de boot scheef naar één kant. Als alles en iedereen aan boord is, varen we heel voorzichtig naar de steiger. Onderweg hellen we nog een paar keer sterk naar een kant, maar we halen de steiger zonder om te slaan. Maar ja, hoe kom je vanaf een onstabiele boot op een wiebelige steiger? Ook weer op aanwijzing van degene die het inladen begeleidde en die heeft daar gelukkig aardig inzicht in. Eenmaal op de steiger, maken we dat we op het strand komen. Daar aangekomen bedenken we dat we tijdens de heenreis duiktassen met ons meedroegen. Die konden we niet allemaal door de laatsten die van boord kwamen mee laten nemen; dus weer terug de steiger op en tassen opgehaald. Ondertussen is het al flink schemerig geworden en als we bij de bus aankomen is het donker. We leggen alles in de bus en nemen er zelf ook plaats. Maar er gebeurt niets. Er blijkt geen chauffeur te zijn. Het wordt behoorlijk warm in de stilstaande bus ook al zitten er geen ramen in. We besluiten naar de hoofdweg te lopen en zullen daar wel op onze spullen wachten. Die volgen niet lang daarna en alles wordt weer overgeladen in onze eigen pick-uptaxi van de duikschool. Volgepropt rijden we weer naar het noorden en het is al acht uur wanneer we weer bij ons verblijf aankomen. Dat was een lange dag.

22-01-2019
Na de afgelopen twee drukke dagen doen we even helemaal niets. Lekker lezen  bij het zwembad en aan het einde van de dag een strandwandeling.

23-01-2019
Lisa heeft ons gevraagd of we het leuk vinden om samen te ontbijten. Om negen uur haalt ze ons op. Ze vertelt meteen dat een vriend van haar broer met zijn vriendin op het eiland is om te komen duiken. Ze hebben de vorige dag gebeld om te vertellen dat ze een scoorterongeluk hebben gehad. Lisa had ze nog zo gezegd dat ze geen scooter moesten huren vanwege de gevaren. Deze man voldoet wel aan de eisen om er eentje te rijden, hij heeft een motorrijbewijs, maar dan nog rijdt men hier anders dan in Nederland. Het ongeluk was ook niet hun fout, maar daar zijn de wonden niet minder ernstig door. Lisa wil graag weten hoe het met ze gaat en stelt voor dat we hen ook oppikken voor het ontbijt. Dat vinden we prima en even later stappen ze in met grote wondpleisters op knieën en ellebogen. De vriendin heeft er ook eentje op haar bovenbeen. Het wondvocht loopt uit de knie van de man onder de grote wondpleister vandaan. Het ziet er niet best uit. Lisa vraagt of ze wel naar een dokter zijn geweest. Ze vertellen dat ze zelf het vuil er met een pincet uit hebben geplukt en daarna schoon water erover hebben gegoten. Onderweg hadden ze de wondpleisters al gekocht (ze moesten toch verder na het ongeluk). Dat is natuurlijk geen goede wondverzorging en Lisa stelt voor om ze op de terugweg bij een goede dokter langs te brengen. Ze vertelt dat open wonden, vooral van scooterongelukken, hier heel secuur en grondig gewassen en daarna ontsmet worden. Je krijgt daarna standaard een antibiotica kuur omdat grote open wonden in dit klimaat ook vrijwel altijd standaard gaan ontsteken. Wonden helen hier slecht, het water uit de kraan is niet bacterie-vrij en natuurlijk komt er stof van de straat in als de wond niet goed verbonden is. Het stel mag in ieder geval niet duiken zolang de wonden open zijn omdat er dan algen in komen. Zwemmen in zee of het zwembad kan dus ook niet. Dat is niet fijn als je hier op vakantie bent.

We rijden in zuidelijke richting om te ontbijten bij de Fat Turtle. Dit is een restaurant aan zee. Het eten is niet heel bijzonder, maar wel erg lekker en het uitzicht is natuurlijk prachtig. We praten gezellig met elkaar en het stel blijkt uit Groningen te komen. Lisa zelf komt oorspronkelijk uit Grootegast. Wat is de wereld toch klein.
We gaan niet met de auto mee terug, maar gaan via het strand lopen.
De westkust van Ko Lanta heeft stranden, maar deze zijn niet aaneengesloten. Af en toe is er een berg langs de kust met aan de voet rotsen tot in zee. Je moet dan via de hoofdweg om deze berg heen. De Fat Turtle is aan het einde van het tweede strand (vanaf het noorden geteld). Dit strand heet Long Beach en is ook daadwerkelijk een lang stuk strand. Het is een flinke, maar lekkere wandeling tot de berg in zicht komt. Lisa had ons vorig jaar al verteld dat je er beter niet overheen kunt wandelen vanwege de slangen en apen. We lopen richting de hoofdweg over een mooi resort. Dit resort heeft een keurig toiletgebouw waar we ook gelijk onze voeten even kunnen wassen. Long Beach heeft namelijk veel groffer zand dan ons strand en dat is niet fijn in je sandalen. Bij de weg aangekomen gaan we even een cola drinken bij een plaatselijk supermarktje dat ook tafels en stoeltjes heeft staan. Vocht en suiker weer aangevuld.

We zoeken verderop weer een doorgang naar het strand en komen op het einde van ons eigen strand. Dit is Klong Dao Beach. Dit strand heeft zeer zacht zand, zoals ik al eerder vertelde. We lopen ook dit strand af tot we bij het straatje naar ons verblijf zijn. Dat is toch wel op tweederde van dit strand, merken we nu. Moe, maar voldaan nemen we weer plaats bij het zwembad.
's Avonds eten we bij het restaurant aan het strand dat naast het straatje naar ons verblijf is. Het ziet er heel chique uit met witte tafelkleden op de houten tafels en op iedere tafel een kaars. We kiezen iets van de barbecue. Alles voor de barbecue ligt in schalen in een grote koeltafel met ijs op het strand. Je kiest er iets uit en dat wordt ter plekke op een grote barbecue op het strand klaargemaakt. We kiezen een reuzen shaslick met kip en een gepofte aardappel. Weer eens iets anders.

24-01-2019
We gaan vandaag voor het Thaise ontbijtpakket bij de buren. We hadden dit een vorige keer al op de kaart zien staan en ik wilde het eens proberen. Het bestaat uit: plain ricesoup, fried morningglorie, Thai omelette, orange or pineapple juice and coffee or tea.
De plain ricesoup blijkt ook niet meer en niet minder te zijn dan gekookte waterige rijst. De fried morningglorie blijkt dus de groene steeltjes en bladeren te zijn, waarvan ik eerst niet wist wat het was. Dit wordt gebakken met knoflook en een pepertje en daarna gaat er sojasaus over. Erg lekker. De omelette spreekt voor zich, maar dan met sojasaus erdoor. Beide combineer je uiteraard met de rijst. Een prima ontbijt.
Heel saai, maar wel lekker, weer aan het zwembad met een  boek. Het is tenslotte vakantie.
Aan het einde van de dag weer een strandwandeling. We gaan richting het zuiden en komen een mooi restaurant tegen aan het einde. Daar gaan we 's avonds eten. Er speelt live muziek en het zit er heerlijk. Ook het eten is goed.

25-01-2019
We ontbijten vandaag eens bij ons verblijf. Ze hebben er een bijzondere frappé op de kaart staan met banaan, koffie, kokosmelk en pindakaas. En hij is heerlijk! Bananenpannenkoekjes, toast en een gebakken eitje erbij en wij kunnen er weer tegenaan. Euh, waar tegenaan? We hebben weer een dag lezen bij het zwembad op het programma. Misschien zijn jullie benieuwd wat we dan zoal lezen en of we dan een koffer vol boeken mee hebben. Niets is minder waar. Slawek heeft twee boeken meegenomen uit Nederland: Iene miene mutte van M.J. Arlidge en De oorsprong van Dan Brown. Toen hij begon met Iene miene mutte ter ontspanning, las ik nog niet. Hij las overal, in het vliegtuig, in de bus, in de kamer, op het strand. Ik kan heel goed om me heen kijken en de omgeving observeren ter ontspanning. Hij vond het boek zo mooi dat ik het ook moest lezen toen hij aan zijn tweede boek begon. Het is inderdaad een spannend  boek met een aantal verrassende wendingen. Toen ik het uit had wilde ik wel meer lezen, maar Slawek had zijn tweede boek nog niet uit. Bij ons resort in Khao Lak stond een boekenkast waar gasten gelezen boeken in kunnen zetten en boeken van hun gading uit mogen pakken. Ik vond er Pegasus van Daniëlle Steel, het enige  boek in het  Engels, de rest was Duits, Zweeds en Russisch. Duits had ook gekund, maar Engels leest voor mij net iets prettiger weg. Het is een prachtig boek met een aangrijpend verhaal. Ondertussen heeft Slawek bij een tweedehands boekenwinkel hier op Ko Lanta Cardinaal van het Kremlin van Tom Clancy gevonden. Ze hebben er gewoon een hele sectie Nederlandse boeken. Dat is hij nu aan het lezen en voor als dat ook uit is, hebben we bij de ruilboekenkast hier bij Oasis Yoga nog Het noordpool conflict van Ludlum en Cobb gevonden (in het Nederlands!). Echt leuk die boekenkasten bij de verblijven. Voordat we het op een lezen zetten vandaag, maken we nog even een wandeling en kopen onderweg wat versnaperingen en een watermeloen voor bij het zwembad.
's Avonds eten we bij het restaurant waar we met mijn verjaardag misschien zouden gaan eten (goede recensies). Dat is maar goed ook, want er staan bordjes op alle tafels waarop vermeld staat dat ze de 26e gesloten zijn. Geeft niet, we hebben er nu toch al gegeten en het was inderdaad erg lekker.